HENRICUS I

I.

HENRICUS I.

Dux Megapolitanus, fil. Ioh de quo supra, Ludovici IX. Gall. Regis in Palaestinam comes, captus a Saracenis 26. annos in duta servitute exegit, tandem a Sultano dimislus, cum ad suos rediisser, Obiit. A. C. 1302.

II.

HENRICUS I.

Galliae Rex fil. Roberti, coronatus A. c. 1027. Patri A. C. 1031. mortuo successit. Ope Roberti Ducis Normanniae, mattem Constantiam, quae Roberto fil. iuniori favebat, vicit, fratri Burgundiae Ducatu concesso, unde prima Ducum ex Regio sangunie samilia. Dein Theobaldum et Stephanum, Campaniae Comitis filios, quos contra Contradum Imp. defenderat, superavit; Henrico Roberti ducis filio, pulso Gulielmo notho. cui Pater favebat, Ducatum restituit. Sub illo Leo IX. Remis concilium habuit, Normanni Duce Roberto Guischardo in Italiam transgressi, Neapolis et Siciliae Regnum Saracenis eripuêrunt Obiit A. C. 1060. Regni 29. Aet. 55. Ex Anna Russa, filia Iatoslai Rusorum Regis pater Philippi I. se vivo adhuc coronati, Hugonis Mag. unde Comites Veromandui: et Roberti medii, qui iuvenis Decessit. Hist. Gall.

III.

HENRICUS I.

Gulielmi I. fil. Angliae Rex, post fratrem Gulielmum II. A. C. 1101. fratrem Robertum natu maiorem, Normanannorum Ducem instructâ acie vicit, A. C. 1106. et Normanniam illo capto obtinuit. Polyd. Virg. l. 2. Wallos vicit, caecidit, et in sua verba iurare coegit, Imp. filiam sponsam cum dote uxorem dedit: Bello contra Ludovicum Crassum, nonadeo felix. Obiit in castro qudam Dioecesis Rhotomagensis, A. C. 1135. Ex Mathilde, Malcolmi Scoti fil pater Gulielmi ac Richardi, qui in mari periêrunt, et Mathildis, Henrico V. Imp. primum, dein Godofredo V. Comiti Andegav. nuptae. Matthaeus Malmesbur. Chenius Hist. Angl. Hic Henricus patrem, (qui legas Denorum et Gentium Borealium, e quibus prognati Normanii, Anglis inducere Volens; Baronum intercessione, divi eduardi leges restituerat) imitatus, sub initium regni, dum ad Robertum fratrem populi vereretur defectionem, idem fecir. Deinceps vero congestum novi Iuris codicem, in quo multa e lege Salica et Ripuatiorum, multa ex aliarum gentium legibus antiquis, plurima e Danicis illis Canuti Regis concinnaverat, Anglis imposuit observandum. Quo auspicio, liceat e florentio coniectare, sic in a. C. 1142. referente: Interpellata est a civibus Londinensibus, Mathildis Imperatrix Henrici filia ut leges eis Regis Eduardi observare liceret, non vero patris Henricim quia graves erant. Verum illa, prae nimia austeriate, non acquie vit illis, unde et motus magnus factus est in urbe, et factâ coniuratione adversus eam, ignominiosam cum suis fugam arripuit, omni suâ, suorumque supellectile post tergum relidtâ. A quo tem pore leges illae obsolevêrunt, Interim de Ioh. Rege refert Parisius, ad A. C. 1213. iussisse illum, ut leges proavi sui Henrici ab omnibus in regno custodirentur: quod tamen alii de legibus Eduardi Confessoris, qus partim recepit, partim reiecit, intelligi volunt, Henr. Spelmann. in Gloss. Arch.

IV.

HENRICUS I.

Hisp. Rex, ludens cum pueris, tegulae casu apud Palantiam periit, A. C. 1217. Aet. 10. Roderic. rer. Hisp. l. 8. c. ult. l. 9. c. 4. Mariana. l. 12. c. 3. et 6.

V.

HENRICUS I.

Princeps Condaeus, fil. Ludovici I. paterni zeli, in Orthodoxia defendenda, imitator: tempore lanienae Paris, cum Navatrae Rege captus, proponenti Regi Missam, mortem aut perpervum carcerem, generose respondit: se numquam favente Deo commissurum, ut primum eligat, ex duobus alterum Regisvoiuntati relinquere. Nihilominus a Rozario, qui metu mottis tum fidem eiura verat, quem lapsum postea Heidelbergae publico scripto deflevit, seductus, ad tempus ad Pontificios accessisse visus est. Mox liber. Religionem, cui innutritus erat, usque ad mortem professus. Obiit, rarum fortitudinis, pietatis, et constantiae exemplat. A. C. A. C. 1558. Ex uxore Carlotte Tremollia, pater Henrici II. Quo pacto, iniuriam a Sixto V. sibi unâ cum Henrico Navarrae Rege ultus sit, vide apud Thuan. in Hist.

VI.

HENRICUS I.

Saxo, fil. Othonis, Saxoniae Ducis ex Luitgarde, filia Imp. Atnolphi, post Conradum affinem Imp. Auceps vocatus, quod qucupio vacanti nuntius, de Imperio ei collato, allatus esset, Italis dictus Germaniae Rex, A. C. 920. Burcardum Sueviae et Arnulphum Bavariae Ducem ad obsequium revocavit; a Carolo Simpl. Lotharingiae regnum repetiit, Hungaros variis proeliis victi, caeciditque, Slavas subegit, Brennaburgum cepit, hinc Dalmatas, captâ Grono vicitate, tributarios fecit, vicit et Bohemos. Wittich. l. 1. .A. C. 928. Danos, navali incursione Frisiones depraedantes, vivit, tributa iis imposuti, et Nubam eorum Regem Baptismum suscipere coegit, Luithprand. l. 3. c. 3. Synodo Erfurti celebratâ, dies Apostlogorum observari voluit, Baron. Ann. Christianismum variis in locis propagavit, Ecclesias a nundinationibus mundavit, noti damnas, quod ante proelium cum Ungaris fecerat, Aventin. l. 4. In apparatu bellii Italici, paralysi correptus Obiit A. C. 936. Aet. 60. Ex Mathilde Saxonica, pater Ottonis I. successoris, Flodoard. Sigebert. Genebr. in Chron. Henricus autem sic

Germanice sit Einric, sonat Ever-rich, aut semper potens. Sin origo sit Erric, sig. rich Lord. Fr. Philelphus et Camden putant contractum ab Honoricus: cuius nominis fuises Vandalorum Principem, Honorii tempore, narrat Procop. Nic. Lloyd.

VII.

HENRICUS I.

cogn. Barbatus, vel Sapiens, fil. Boleslai Silesiae sup. Ducis, A. C. 1225. adversus Lescum Album ad principatum Poloniae vocatus est. Captus dein a Conrado Mazovio Ctacoviensi principatui renuntiavit: post haec A. C. 1233. Uladislaum Sputatorem Poloniâ mai. exuit, atque ita ad mortem usque utramque tenuit Poloniam, in qua multas barbaras leges correxit, Obiit A. C. 1238. Eo natus, inter alios,

VIII.

HENRICUS I.

cogn. Crassus, fil. Boleslai, de quo supra, Ducis Lignicensis, patri successit, A. C. 1281. A patruele, ut dictum, captus, ei postea A. C. 1289. fideliter adversus Vladislaum Locticum astitit. Proditus postea a ministro quodam Conrado Glogoviensi patrno, aediculae ferreae angustissimae inclusus, in illa fere computruit, damnosisqueve conditionibus initis dimissus, Obiit A. C. 1295. Pater inter alios Henrici, qui Vratissaviam renuit, Mortuus A. C. 1337.

IX.

HENRICUS I.

cogn. Fidelis, fil. Conradi Ducis Glogoviensis, de quo supra; a Posnaniensibus, adversus Uladislaum Locticum vocatus. Poloniae principatum sibi adseruit: mox Regno ab aemulo exutus. Obiit prae maerore A. C. 1309.

X.

HENRICUS I.

cogn. Probus, fil. Godefridi III. cogn. in cunis, Lothatingiae Ducis, in Palaestina Berythum expugnavir. Florentium Hollandiae Comitem et Othonem Geltum praelto cepit, occupavit Leodium, Tungtorum opp. delevit, ab Ep. Leodiensi victus, Obut A. C. 1235. Eo genitus.

XI.

HENRICUS I.

cogn. Puer. Henrici II. alter fil. hassiacos sevit. Paderbornenses, et Moguntinum excommunicationis fulmen intentantem terruit, Nobiles rebelles coercuit, a proprio fil. Henrico infestatus, Adolphi Caesatis auxilium sensit, Morcuus post fil. immorigerum A. C. 1308 reliquit Othonem, Ioh et Ludovic.

XII.

HENRICUS I.

fil. Hermanni III. Marchionis Badensis, Hochbergiam lineam orsus est; quemadmodum frater eius natu maior Badensem continuavit. Ei praeter Hochbergam, patrimonium avitum, Fridericus II. Imp. Brisgoiam, agnatis Zeringiis Exstinctis concessisse traditur. Obiit A. C. 1221. Pater Rudolphi et Hermanni, quorum illi fil. Henricus II. huic Henricus III. Rudolphus, Fridericus fuêre. Henricus modo dictus Rudolphi Imp. exercitum contra Othocarum duxit, factusqueve eques Iohannitarium ordini Heltershemium dedit. Duo eius filii Henricus et Rudolphus III. ditiones iterum parriti sunt: e quibus ille Hochbergam ad fil. cogn. eiusque filos Othonem, qui praelio Sempacensi Cecidit A. C. 1386. ac Hessonem transmisit: iu cuius filiis Henrico, Heslone II. et othone III. Mortuo A. C. 1418. Hochbergius ramus defecit, successione ad Susenbergium delapsâ: cuius auctor Rudolphus III. retro memoratus, pater fuit Henrici, qui dominium Roetelense A. C. 1315. Dono Leopoldi ultimi dynastae accepit: posteritate in Philippo Exstinctâ, A. C. 1503. Idem.

Ex fam. Brabantino-Hassidca.

XIII.

HENRICUS I.

fil. minor Godscalci, nepos Udonis Herulorum Regis, auxilio Danorum, Critonem tyrannum Rugiorum Principem, in fratris Buthvenis abillo occisi ultlonem, aliquoties vicit, tandemqueve sustulit, viduâ eius Slavinâ ductâ. Ruglos bis debellavit, aliis quoque bellisinclytus, filios reqliquit Woldematum a Rugiis occisum, et Canutum a fratre Suantopolco necatum, cuius postremi fil. Suinico Henrici lineam terminavit, A. C. 1135. Post quem Canutus Danus, beneficio Lotharii Imp. Vandalici sibi Regni ius titulumqueve usurpavit: Phil Iac. Spener,

XIV.

HENRICUS I.

modo dictus, Beylstenii tami conditor, doctâ urore, ex Westerburgicorum Comitum fam. fil. reliquit nominis suiac ditionum heredem.

XV.

HENRICUS I.

nat. et Den. A. C. 1599.

XVI.

HENRICUS I:

cogn. Senior sen malus fil. Vilhelmiiun de quo supra, Guelferbyranae lineae auctor, cum Hilde hemiis, ac utbe Brunsvicensi A. C. 1491. bellum gessit: Obiit A. C. 1514. in Ostfrifia, in bosidione arcis Orthi globo tormentario ictus. Eo praeter alios plurimos, natus.